پرنده محاجر

ای پرنده مهاجر گر از شهوت رفتن

                           فاصله قد یه دنیاست بین دنیای تو بامن

تو رفیق شاپرک ها من تئ فکر گلمونم

                            تو پی عطر گل سرخ من حریس بوی نونم

دنیای تو بی نهایت همه جاش مهمونی و نور

                           دنیای من یه کف دست روی سقف سرد یک گور

من دارم تو آدمک ها می میرم تو برام از پریا قسه می گی

                          من تو پیله وحشت می پوسم برام از خنده چرا قسه میگی

کوچه  پس کوچه خاکی در و دیوار شکسته

                          آدمای روستایی با پا های پینه بسته

پیش تو یه عکس تازه است واسه آلبو قدیمی

                                  یا شنیدن یه قصه است از یه عاشق قدیمی

برای من زندگی اینه پر وسوسه پر غم

                                  یا مثل نفس کشیدن پر لذت دمادم

ای پرنده محاجر ای همیشه شوق پریدن

                                 خستگی کوله بارت رو ی رخوت تن من

مثل یک پلنگ زخمی پر وحشت نگاهم

                                 می میرم اما هنوزم دنبال یه جون پناهم

نباید مثل یه سایه زیر پاها زنده باشم

                                مثل چتر خورشید باید روی برج دنیا باشم